Op zondag 13 november 1921 werd deze lagere school officieel geopend. Ze bestond uit drie leslokalen, een gymlokaal en een schoolhuis als woning voor het hoofd der school. De stijl is Neo-Barok wat te zien is aan de afgeronde sierlijke gevels. Vanwege de zowel cultuur- als architectuurhistorische waarde staan beide gebouwen geregistreerd als rijksmonument.
In de loop der jaren is de school diverse keren verbouwd en uitgebreid. Bij een vernieuwing van de dakpannen verdwenen de originele dakkapellen en schoorstenen. Tijdens de oorlog werd het schoolgebouw twee keer gevorderd door militairen. In 1943 door de Duitsers, in 1944 door de geallieerden. Van 1921 tot 1967 bewoonde het hoofd der school – achtereenvolgens Knoops, Kruijsen, van Broekhoven en van der Linden – met zijn gezin de onderwijzerswoning. In 1967 bouwde Frans van der Linden een eigen woning aan de overkant in de Schoolstraat. Vanwege ruimtegebrek in de school werden toen tijdelijk twee vertrekken in de woning ingericht als klaslokaal. Daarna diende het gebouw nog als bibliotheek, als tijdelijk onderkomen bij de verbouwing van het gemeentehuis en als huisartsenpraktijk. Vanaf begin jaren negentig werd het een gewoon woonhuis.
In de achtertuin van de onderwijzerswoning staat een monumentale honderdjarige treurbeuk.
Afbeelding: St. Willibrordusschool in 1922.
